1. Forca dhe Fortësia: Alumini i pastër është relativisht i butë dhe ka forcë më të ulët në krahasim me shumë metale të tjera. Me lidhjen e aluminit me elementë të tjerë, të tilla si bakri, magnezi, ose zink, forca dhe fortësia e tij mund të rriten ndjeshëm, duke e bërë atë më të përshtatshëm për aplikime strukturore dhe me ngarkesë.
2. Vetitë mekanike të përmirësuara: Lidhja e aluminit mund të përmirësojë vetitë e tij mekanike, duke përfshirë rezistencën në tërheqje, rezistencë ndaj lodhjes, dhe rezistencë ndaj ndikimit. Kjo lejon lidhjet e aluminit të përballojnë streset dhe sforcimet e ndryshme që hasen në industri të ndryshme.
3. Rezistenca ndaj korrozionit: Alumini ka një shtresë oksidi natyral në sipërfaqen e tij që siguron një nivel të caktuar të rezistencës ndaj korrozionit. Megjithatë, duke aliazhuar aluminin me elementë si mangani ose kromi, rezistenca e tij ndaj korrozionit mund të përmirësohet më tej, duke e bërë të përshtatshëm për aplikime në mjedise të ashpra ose ku ekspozimi ndaj lagështirës është i zakonshëm.
4. Formueshmëria dhe Punueshmëria: Lidhja e aluminit mund të përmirësojë formueshmërinë dhe punueshmërinë e tij. Lidhjet e aluminit mund të formohen lehtësisht, formuar, dhe të përpunuara në forma dhe madhësi të ndryshme komplekse, duke lejuar fleksibilitet në proceset e projektimit dhe prodhimit.
5. Përçueshmëria termike dhe elektrike: Lidhjet e aluminit ruajnë përçueshmëri të mirë termike dhe elektrike edhe pas lidhjes. Kjo i bën ato të përshtatshme për aplikime ku kërkohet transferimi i nxehtësisë ose përçueshmëria elektrike, siç janë shkëmbyesit e nxehtësisë, përçuesit elektrikë, dhe komponente elektronike.

Në përgjithësi, Lidhja e aluminit ofron mundësinë për të përshtatur vetitë e tij sipas kërkesave specifike, duke e bërë atë një material të gjithanshëm që mund të përdoret në një gamë të gjerë aplikimesh në industri të ndryshme.